Dysydent odnosi się do niewygodnego człowieka, który publicznie sprzeciwia się ogólnej opinii lub politycznej linii rządów.
Termin ten jest używany głównie w odniesieniu do członków opozycji w dyktaturach i państwach totalitarnych, ponieważ możliwość swobodnego wyrażania własnej opinii jest podstawowym prawem w demokracjach i dlatego jest uważana za pewnik.
Termin „dysydent” został ukuty w 1573 roku w konfederacji warszawskiej dla protestantów, którzy nie należeli do rządzącego w polsko-litewskim Kościele rzymskokatolickim. Termin ten był używany w Polsce i na Litwie dla wszystkich niekatolickich chrześcijan (protestantów i prawosławnych) do końca XVIII wieku.
W XVII wieku był używany w Anglii jako „dysydent”, termin oznaczający grupy protestanckie, które nie były gotowe do integracji z Kościołem anglikańskim.
W XVIII wieku dysydent odnosi się do kogoś, kogo nikt nie rozpoznał. Od XIX wieku byli to ci, którzy nie należą do żadnej wspólnoty wyznaniowej. W związku z tym prawa, które umożliwiły bezwyznaniowość, nazwano prawami dysydenckimi.
Dowiedz się co oznacza „Dysydent” razem z opisem definicji tego słowa. Jak je stosować, oraz jak się nim poprawnie posługiwać.
O tym, co to jest Dysydent przeczytasz w tym materiale.
Wszystkie publikowane materiały są weryfikowane przez naszą redakcję.
Wątpliwości językowe i wyjaśnianie pisowni trudnych wyrazów. Nie wiesz jak się pisze dane słowo? Znajdziesz tutaj informacje o zasadach pisowni, ortografii i regułach obowiązujących przy danym wyrazie lub wyrażeniu.
W każdej chwili możesz do nas napisać. E-mail i wszystkie inne niezbędne informacje znajdziesz tutaj.