Dipol

W elektromagnetyzmie istnieją dwa rodzaje dipoli:

1. Dipol elektryczny zajmuje się separacją ładunków dodatnich i ujemnych występujących w dowolnym systemie elektromagnetycznym. Prostym przykładem takiego układu jest para ładunków elektrycznych o jednakowej wielkości, ale przeciwnych znakach, oddzielonych zazwyczaj niewielką odległością. (Stały dipol elektryczny nazywa się elektretem.)
2. Dipol magnetyczny to zamknięty obieg układu prądu elektrycznego. Prostym przykładem jest pojedyncza pętla drutu z przepływającym przez nią stałym prądem. Magnes sztabkowy jest przykładem magnesu ze stałym magnetycznym momentem dipolowym.

Dipole, czy to elektryczne czy magnetyczne, można scharakteryzować za pomocą ich momentu dipolowego, wielkości wektorowej.

Dla prostego dipola elektrycznego moment dipola elektrycznego wskazuje od ładunku ujemnego do ładunku dodatniego i ma wielkość równą sile każdego ładunku pomnożonej przez odległość między ładunkami. (Ściśle mówiąc: dla zdefiniowania momentu dipolowego należy zawsze brać pod uwagę „granicę dipolową”, gdzie np. odległość generowanych ładunków musi zbiegać do 0, podczas gdy jednocześnie siła ładunku musi rozchodzić się do nieskończona w taki sposób, że iloczyn pozostaje dodatnią stałą.)