Bastylia

Bastylia była fortecą chroniącą lewe wschodnie skrzydło miasta Paryża, formalnie znaną jako Bastille Saint-Antoine. Odgrywała ważną rolę w konfliktach wewnętrznych Francji. Przez większość swojej historii była używana jako więzienie państwowe przez królów Francji. Został przejęty przez motłoch 14 lipca 1789 roku podczas Rewolucji Francuskiej, stając się ważnym symbolem francuskiego ruchu republikańskiego. Jakiś czas później został zburzony i zastąpiony Placem Bastylii.

Bastylię zbudowano w celu obrony wschodniego dostępu do Paryża przed angielskim zagrożeniem podczas wojny stuletniej. Na szczycie pierwszego istniejącego budynku w 1356 roku jako bastionu wejściowego w murach Paryża, główna budowa miała miejsce od 1370 roku, tworząc w ten sposób solidną fortecę z ośmioma wieżami, która chroniła strategiczne wejście do Porte Saint-Antoine na wschodnim krańcu Paryża.

Innowacyjny projekt wywarł wpływ zarówno we Francji, jak i w Anglii i był szeroko kopiowany. Bastylia odegrała znaczącą rolę w wewnętrznych konfliktach Francji, w tym w walkach między rywalizującymi frakcjami Księstwa Burgundii i Armagnacu w XV wieku, a także w wojnach religijnych w XVI wieku.

Twierdza została ogłoszona więzieniem państwowym w 1417 r.; rola ta została rozszerzona najpierw przez angielskich okupantów w latach 20. i 30. XIV w., a później przez Ludwika XI w latach 60. XIV w. W odpowiedzi na zagrożenia angielskie i imperialne w latach 50. XVI w. umocniono obronę Bastylii za pomocą bastionu zbudowanego na wschód od twierdzy. Bastylia odegrała kluczową rolę w buncie Frondy i bitwie o przedmieście Saint-Antoine, która toczyła się pod jej murami w 1652 roku.